Ten arkusz służy do szczegółowej analizy przyjęcia i może być wykorzystywany podczas przygotowań przed meczowych, podczas meczu na ławce trenerskiej, oraz jako arkusz podsumowujący po meczu lub sezonie.

Arkusz składa się z czterech sekcji, a każdą z nich można filtrować według:

• zawodnika zagrywającego,
• efekt przyjęcia,
• strefa zagrywki,
• strefa przyjęcia,
• ustawienie.

Pierwsza tabela zawiera dane dotyczące poszczególnych zawodników przyjmujących. Kolumny zawierają liczbę przyjęć, procent doskonałego, neutralnego i negatywnego odbioru, błędy w przyjęciu, odbiory na drugą stronę siatki, średnią i skuteczność przyjęcia, skuteczność side-outu i %FBSO. Może to pomóc w znalezieniu najsłabiej przyjmującego zawodnika w drużynie przeciwnej lub przeanalizowaniu występów własnych zawodników.

Tutaj widać, że najwięcej piłek przyjmował zawodnik występujący z nr 2, ale gracz nr 9 miał najwyższy procent pozytywnych przyjęć. Gracz nr 93 miał najwyższy procent negatywnych przyjęć, ale także najniższy odsetek błędów i przyjęć na drugą stronę siatki. Zespół osiągnął także najwyższy %SO po przyjęciu gracza nr 93.

Druga sekcja to ocena przyjęcia całego zespołu. W odpowiednich kolumnach możemy znaleźć liczbę przyjęć i ataków, skutecznych ataków, efektywność, uzyskana skuteczność pierwszej akcji i %FBSO, oddzielone ocenami odbioru 4, 3, 2 i 1. Jak można się domyślić w tym przypadku, najwyższą skuteczność ataku zespół osiągnął po perfekcyjnym przyjęciu, a najniższą po odbiorze negatywnym.

Trzecia część to analiza FBSO, która pozwala nam przeanalizować pierwszą akcję po odebraniu.

Najwięcej piłek zostało zaatakowanych przez gracza nr 93. Gracz nr 25 miał najwyższą skuteczność, % zabójstw i żadnych błędów ani zablokowanych prób. Ta część może być również filtrowana przez zawodnika przyjmującego.

Ostatni element to mapa ciepła pokazująca końcową strefę przyjęcia analizowanego zawodnika. Strefa początkowa przyjęcia i jego efekt są oznaczone specjalnym symbolem. Mapa ciepła odnosi się do zawodnika, którego numer można wybrać w komórce D8.

Korzystając z funkcji „Pokaż na wideo”, możesz łatwo zobaczyć te działania na filmie i jeszcze dokładniej je przeanalizować.

Ważne formuły w arkuszu:

=VSCOUNT(VSAND(VSCELL(„(1)R(2)0(3);(4)”,$A5,$D$6,$D$4,$D$7),VSCELL(„(1)S(2)0;B-1„,$D$3,$D$5)))

Powyższa formuła zlicza liczbę przyjęć zawodnika z komórki A5, w strefie z komórki D6, z efektem zaznaczonym w komórce D4, w ustawieniu z komórki D7, podczas gdy zawodnik z komórki D3 zagrywał piłkę, ze strefy w komórce D5.

=VSPER(VSAND(VSOR(VSCELL(„(1)R(2)0#;(3)”,$A6,$D$6,$D$7),VSCELL(„(1)R(2)0+;(3)”,$A6,$D$6,$D$7)),VSCELL(„(1)S(2)0;B-1„,$D$3,$D$5)))

Powyższa formuła zwraca procent pozytywnych przyjęć zawodnika z komórki A5, w strefie z komórki D6, w ustawieniu z komórki D7, podczas gdy zawodnik z komórki D3 zagrywał piłkę, ze strefy w komórce D5.

=VSPER(VSAND(VSCELL(„(1)R(2)0-;(3)”,$A8,$D$6,$D$7),VSCELL(„(1)S(2)0;B-1„,$D$3,$D$5)))

Powyższa formuła daje procent negatywnych przyjęć zawodnika z komórki A5, w strefie z komórki D6, w ustawieniu z komórki D7, podczas gdy zawodnik z komórki D3 zagrywał piłkę, ze strefy w komórce D5.

=ROUND(VSEFF(VSAND(„*A”,VSCELL(„(1)R(2)0(3);(4);B-0„,$A11,$D$6,$D$4,$D$7),VSCELL(„(1)S(2)0;B-1„,$D$3,$D$5))),3)

Powyższa formuła zwraca efektywność ataku po przyjęciu zawodnika z komórki A5, w strefie z komórki D6, z efektem zaznaczonym w komórce D4, w rotacji z komórki D7, podczas gdy zawodnik z komórki C3 zagrywał piłkę, ze strefy w komórce D5.

=VSCOUNT(VSAND(VSCELL(„(1)A;(2)”,$A55,$D$7),VSCELL(„(1)R(2)0(3);B-0„,$D$8,$D$6,$D$4),VSCELL(„(1)S(2)0;B-1„,$D$3,$D$5)))

Powyższa formuła zlicza ataki gracza z komórki A55, po przyjęciu gracza z komórki A5, w strefie z komórki D6, z efektem zaznaczonym w komórce D4, w rotacji z komórki D7, podczas gdy gracz z komórki D3 zagrywał piłkę ze strefy w komórce D5.

=VSPER(VSAND(VSCELL(„(1)A#;(2)”,$A56,$D$7),VSCELL(„(1)R(2)0(3);B-0„,$D$8,$D$6,$D$4),VSCELL(„(1)S(2)0;B-1„,$D$3,$D$5)))

Powyższa formuła zwraca procent skutecznych ataków gracza z komórki A56, po przyjęciu gracza z komórki A5, w strefie z komórki D6, z efektem zaznaczonym w komórce D4, w ustawieniu z komórki D7, podczas gdy gracz z komórki komórka D3 zagrywał piłkę ze strefy w komórce D5.

=ROUND(VSEFF(VSAND(VSCELL(„(1)A;(2)”,$A59,$D$7),VSCELL(„(1)R(2)0(3);B-0„,$D$8,$D$6,$D$4),VSCELL(„(1)S(2)0;B-1„,$D$3,$D$5))),3)

Powyższa formuła pokazuje skuteczność ataku zawodnika z komórki A59, po przyjęciu zawodnika z komórki A5, w strefie z komórki D6, z efektem zaznaczonym w komórce D4, w rotacji z komórki D7, natomiast zawodnik z komórki D3 serfował piłkę ze strefy w komórce D5.

=VSCOURT(VSAND(VSCELL(„(1)R(2)0(3);(4)”,$D$8,$D$6,$D$4,$D$7),VSCELL(„(1)S(2)0;B-1„,$D$3,$D$5)),”heatmap„,”end„,”arrows„,”print„,1.8)

Formuła ta pokazuje boisko z mapą ciepła i kierunkami przyjęć zawodnika z komórki A5, w strefie z komórki D6, z efektem zaznaczonym w komórce D4, w ustawieniu z komórki D7, podczas gdy zawodnik z komórki D3 serwował piłkę , ze strefy w komórce D5.

Marysia Heppner